Lewa Marathon en andere belevenissen

Wat vliegt de tijd… dit is alweer mijn laatste week in Kenia, volgende week op deze tijd ben ik alweer thuis… bizar idee!
Het is bijzonder hoeveel je kunt meemaken in een relatief korte periode. Ook werkinhoudelijk heb ik in deze korte periode eigenlijk nog best veel kunnen doen en dat geeft me een voldoen en goed gevoel.

Vorig weekend stond in het teken van de Lewa Marathon; het parcours bestaat uit twee lussen in het Lewa Wildlife Conservancy; de thuishaven van bedreigde diersoorten zoals neushoorns, leeuwen, zebra’s, olifanten en cheeta’s.Het plan is om vrijdagochtend 11:00uur bepakt en gezakt te vertrekken samen met collega Liselotte, Janneke, Reisa en twee Masai dames. Kenia zou Kenia niet zijn als het daadwerkelijk 11:00uur wordt en uiteindelijk vertrekken we dan ook pas om 13:00. Ik verwacht dat er een stand geregeld is waar we kunnen gaan staan met ons promotie materiaal en de Masai sieraden. Niets blijkt minder waar en uiteindelijk besluiten we zelf wat tafels ergens neer te zetten en hier leggen we de Masai sieraden neer. Op deze avond worden er veel sieraden verkocht en ondertussen ben ik aan het flyeren voor de lodge en hoop ik op deze manier veel potentiële gasten enthousiast te maken! Nadat de meeste drukte voorbij is zetten we onze tentjes op en maken we plannen voor het avondeten. De Masai dames zijn hier gelukkig goed op voorbereid en hebben werkelijk van alles meegenomen en ik heb er dan ook alle vertrouwen in dat het een goede maaltijd wordt. Hoewel ze aan bijna alles gedacht hebben zijn ze vergeten om te controleren of er nog genoeg gas in de gasfles zat, deze blijkt dan ook na 5 minuten leeg te zijn! Liselotte bedenkt hier een creatieve oplossing op en gaat op zoek naar hout, al snel blijkt ze dit gevonden te hebben en zo maken de Masai dames een vuurtje en worden hier de voorbereidingen op het eten verder op gemaakt.
De nacht is helaas wat minder comfortabel, we slapen dan ook met z’n drieën in een tentje waarin twee luchtbedjes liggen, waarvan er een lek is. Kortom; na een nacht met weinig slaap staan we de andere ochtend om half 7 alweer op. We verplaatsen ons naar de start van de marathon en dit is wederom weer een hele bijzondere gebeurtenis om mee te maken. En wat een respect voor alle deelnemers zeg! Een van de jongens van de Il Ngwesi community wint de derde prijs, hij loopt de marathon in een tijd van 2 uur en 19 minuten! Zo rond de middag vinden wij het prima om weer naar ‘’huis’’ te gaan, hier denken de Masai dames anders over… voor hun is elke cent mooi meegenomen en ze willen dan ook echt tot het einde van de dag blijven.
’s Avonds kom ik moe maar voldaan weer thuis en realiseer ik me dat het weer een hele bijzondere ervaring was; kamperen met Masai dames en een marathon tussen de wilde dieren. Niet iets wat je wekelijks meemaakt.
Zondag is het natuurlijk weer tijd voor voetbal en het is weer super om te zien hoe Nederland Chili verslaat. Tijdens de wedstrijd komen we in contact met twee Amerikaanse jongens, zij nodigen ons uit om 4th July, Independence day , bij hun te komen vieren. Gezien Janneke en ik op 4 juli alweer andere plannen hebben stellen we voor om Independence Day dit jaar een dag te vervroegen en dit is wat hun betreft prima. Dus op 3 juli vieren wij een vervroegde Independence Day onder het genot van een barbecue in Kenia!

Gezien Patrick, de manager van Il Ngwesi, deze week afwezig is heb ik op vrijdag 4 juli mijn exit gesprek met hem. Ik laat hem mijn uitwerkingen, plannen en aanbevelingen zien. Patrick geeft aan tevreden te zijn en hij is blij met de input. Wel raad ik hem aan dat mijn opvolger echt langer moet blijven, 6 weken is veel te kort als je echt iets wilt doen. Na het exit gesprek vertrekken Janneke en ik richting Lake Navaischa, we plannen in dat we hier zo’n vier uur over gaan doen. Uiteraard reizen we weer met de matatu, niet altijd even comfortabel! De matatu rijdt pas als hij vol is, maar als hij vol is kan er altijd nog wel weer iemand bij. Zo is het dus niet raar als er half iemand bij je op schoot zit. Bij aankomst treffen we een super knus huisje aan en dit maakt de hele reis weer helemaal goed! Zaterdagochtend huren we fietsen en gaan we op fietssafari door het park Hells Gate, wat een bijzondere en gave ervaring! Onderweg komen we de mooiste dieren tegen en ook het landschap is prachtig. Fysiek gezien een pittig dagje; zo’n 35 kilometer fietsen en 2 uur wandelen voel je best wel. ’s Avonds/’s Nachts willen we natuurlijk nog wel het Nederlandse Elftal aanmoedigen en ook dit doen we in een bar vlakbij. We vragen ons af of er nog meer Nederlanders komen en deze zijn er zeker! In de omgeving van Naivascha zijn veel Nederlandse bloemen boeren te vinden namelijk. Gisteren zijn we weer teruggekomen en nu gaat mijn laatste weekje dan echt in. Vrijdag vertrek ik weer richting Nairobi, waar ik ’s middags nog een exit gesprek heb bij het VSO kantoor en zaterdagavond om 23:30 vlieg ik via Zwitserland weer naar Nederland! Ik kijk terug op een paar fantastische en bijzondere weken in Kenia, maar kijk er ook echt ontzettend naar uit om naar huis te gaan!
Dit is dan ook gelijk mijn laatste verhaal op mijn waarbenjij.nu… zal ik deze site ooit weer gaan gebruiken voor een langer verblijf in het buitenland…?
Tot gauw allemaal!

Veel liefs, Elise